حکایت چراغ

حکایت چراغ از کتاب بهارستان جامی

نابینایی در شب، چراغ به دست و سبو بر دوش، بر راهی می رفت.
یکی او را گفت: «تو که چیزی نمی بینی چراغ به چه کارت می آید؟»
گفت: «چراغ از بهر کوردلان تاریک اندیش است تا به من تنه نزنند و سبوی مرا نشکنند».