پرویز پرستویی
شعر من هرچی داشتم اول ره گذاشتم
مطالب مرتبط
من که هر آنچه داشتم اول ره گذاشتم
حال برای چون توئی ، اگر که لایقم بگو
تا گل غربت نرویاند بهار از خاک جانم
با خزانت نیز خواهم ساخت خاک بی خزانم
گرچه خشتی از ترا حتی به رویا هم ندارم
زیر سقف آشنایی هات می خواهم بمانم
بی گمان زیباست آزادی ولی من چون قناری
دوست دارم در قفس باشم که زیباتر بخوانم!
در همین ویرانه خواهم ماند و از خاک سیاهش
شعرهایم را به آبی های دنیا می رسانم!
گر تو مجذوب کجا آباد دنیائی من اما
جذبه ای دارم که دنیا را اینجا می کشانم!
نیستی شاعر که تا معنای حافظ را بدانی
ورنه بیهوده نمی خواندی به سوی عاقلانم!
عقل یا احساس حق با چیست؟ پیش از رفتن ای خوب !
کاش می شد این حقیقت را بدانی یا بدانم.
«شعر:محمد علی بهمنی»
«صدا:پرویز پرستویی»