شعر تومور 0 از علیرضا آذر
خوب من اضطراب کافی نیست … جسدم را برایت آوردم
هی بریدی سکوت باریدم … بخیه کردی و طاقت آوردم
در تنم زخم و نخ فراوان است … سر هر نخ برای پرواز است
تا برقصاندم برقصم من … او خداوند خیمه شب باز است
از تبار خروش و طغیان بود … رشته آتشفشان بر موهاش
چشمهایش عصاره خورشید … زیر رنگین کمان ِ ابروهاش
با صدایش ترانه هایم را … یک به یک روبراه می کردم
مرده دست پاچه ای بودم … تا به چشمش نگاه می کردم
بدنش را چگونه باید گفت … ساده نیست آنچه درسرم دارم
من که در وصف یک سرانگشتش … یک لغت نامه واژه کم دارم
زندگی اتفاق خوبی بود، … آخرش با نگاه بهتر شد
چشمهایت همیشه یادم هست … هر نگاهی به مرگ منجر شد
چشمهایت عقیق ِ اصل یمن … گونه ها قاچ سیب لبنانی
تو بخندی شکسته خواهدشد، … قیمت پسته های کرمانی
نرم ِ رویاست جنس حلقومت … حافظ ازوصف خسته خواهدشد
وا کن از دکمه دکمه ها بدنت … چشم شیراز بسته خواهدشد
سرو خوش قامت تراشیده … شاخه هایت کجاست پر بزنم؟
حیف ازآن ساقه پا که با بوسه … زخم ِ محکم تر از تبر بزنم
ازکدامین جهان سفرکردی؟ … نَسَبَت ازکجای منظومه است؟
که به هردانه دانه سلولت … جای یک جای دوووور معلوم است
مردم از دین خروج می کردند … تا تو سمت گنــاه می رفتی
شهر بی آبرو به هم می ریخت … در خیابان که راه می رفتی
زندگی کردمت بهانه ی من … غیرتو هرچه زنده را کشتم
چندسال است روزگار منی … مثل سیگار لای انگشتم
دور تا دورم ابر مشکوکی ست … جبهه های هوای تنهایی
فصل فصلم هجوم آبان هاست … تف به جغرافیای تنهایی
مثل دوران خاله بازی بود … مثل یک مرد ِ مرده خوانده شدم
ای خدای تمام شیطان ها … از بهشتی بزرگ رانده شدم
تو در ابعاد من جوانه زدی … عکس من، قاب بودنت بودم
تو به فکر خیانتت بودی … من به فکر سرودنت بودم
چشم خود را به دست خود بستم … تا عذاب سبک تری باشی
تا در اندوه رفتنت باشم … تو در آغوش دیگری باشی
دختر کوچه های تابستان … طعم شیرین و داغ خردادی
من خداوندِ بیستون بودم … تو به فکر کدام فرهادی؟
چشم هایت کجای تقویمند ؟ … از چه فصلی شروع خواهی کرد؟
واژه واژه غروب زاییدم … ازچه صبحی طلوع خواهی کرد ؟
تو نباشی تمام این دنیا … مملو از مردهای بیمار است
تو نبودی اذیتم کردند … زندگی سخت کودک آزار است
خانه ام را مچاله ات کردم … جای خالیت روی تختم ماند
حسرت سیب های ممنوعه … روی هرشاخه درختم ماند
هر دو از کاروان ِ آواریم … هر دو تا از تبار شک، یا نه؟
ما به فریاد هم قسم خوردیم … هردو تا درد مشترک ،یا نه؟
گیرم از چنگ جان به در ببری … گیرم از تن فرار خواهی کرد…
عقل من هم فدای چشمانت … با جنــــــونم چکار خواهی کرد؟
سی و یک روز درد در به دری … سی و یک هفته خودکشی کردن
سی و یک ماه خسته ام کردی … سی و یک سال طاقت آوردن
در تکاپــــوی بودنت بودم … زخم های همیشه ام بودی
بت سنگین ـ سنگ در هر دست … دشمن سخت شیشه ام بودی
می روی نم نم و جهانم را … ساکت و سوت و کور خواهی کرد
لهجه کفش هات ملتهبند … بی شک از من عبور خواهی کرد
در همین روزهای بارانی … یک نفر خیره خیره میمیرد
تو بدی کردی و کسی با عشق … ازخودش انتقام میگیرد
خبرم را تو ناشنیده بگیر … بدنت را به زنده ها بسپار
کودکت هم مرید چشمت شد … نام من را به روی او بگذار
بعدمرگم ،سری به خانه بزن … زندگی تر کنی حضورم را
تا بیایی شماره خواهم کرد … ردپاهای دور گورم را
آخرم را شنیده ای اما … در دلت هیچ التهابی نیست
باتو مرگ و بدون تو مرگ است … عشق را هیچ انتخابـی نیست